การรณรงค์เรื่องความมั่นคงทางอาหารอาจมีนิยามความหมายและวิธีปฏิบัติได้หลายแนวทางแตกต่างกันไป แต่แนวทางหนึ่งซึ่งลงทุนไม่มาก ใช้เวลาไม่นาน ทั้งกระทำได้ทันทีด้วยตนเอง ก็คือการเพิ่มพูน “ความรู้” เกี่ยวกับวัตถุดิบที่นำมาเป็นอาหาร เริ่มด้วยการรู้จักชื่อเสียงเรียงนาม สังเกตการมีอยู่ และรายละเอียดของรสชาติ การเก็บเกี่ยว ตลอดจนสรรพคุณที่มีต่อร่างกาย ทั้งสิ่งของและวัตถุดิบเหล่านี้ บางครั้งแฝงอยู่ตามมุมตลาดสด หรือแผงเล็กๆ ข้างถนน กระทั่งพื้นที่สาธารณะอย่างริมทางหลวงชนบทมาเนิ่นนานทุกเมื่อเชื่อวัน รอจนกระทั่งเราเข้าใจ รับรู้ ก็จะเริ่มสังเกตเห็นการมีอยู่ของมัน

“ผักยืนต้น” ก็เช่นเดียวกัน ความรู้เบื้องต้นในหนังสือเล่มเล็กๆ นี้อาจเปลี่ยนมุมมองที่เรามีต่อรสชาติและสูตรที่กำกับรสอาหารที่เรากินมาเนิ่นนาน อาจชักชวนให้เราครุ่นคิดถึงวิถีการเก็บหาอาหาร ตลอดจนการจัดการพื้นที่สาธารณะในทัศนะใหม่ ทั้งอาจสะกิดใจเราให้คำนึงต่อไปถึงตำแหน่งแห่งที่ของอาหารปลอดภัยในโลกสมัยใหม่ ที่นับวันประเด็นเรื่องอาหารจะยิ่งเป็นเรื่องแหลมคม เกี่ยวพันกับอิทธิพลและผลประโยชน์ของหลายฝ่าย

ตั้งแต่เมื่อครั้งงานประชันพ่อครัวแม่ครัวบ้านบ้านกับเชฟเมืองกรุง มีเมนูประทับใจมากมายหลายเมนู หนึ่งในนั้นก็เห็นจะเป็น น้ำยาไก่บ้านฟักทอง สูตรดั้งเดิม บ้านน้อยนาดี-ทุ่งยายชี ต.ท่าตะเกียบ อ.สนามชัยเขต จ.ฉะเชิงเทรา 

เป็นสูตรอาหารที่ลงตัวทั้งความเป็นแกงกะทิพื้นบ้านที่ความมันปานกลาง กินแล้วรู้สุกโปร่งๆ แต่ความข้นของน้ำแกงได้จากเนื้อไก้สับ ตำ และความมันของฟักทอง กับเครื่องแกงที่หอมสมุนไพรสดๆ เน้นๆ โดยเฉพาะกระชายตำที่ใส่ค่อนข้างมาก อยากให้ลองทำกินกันดูสำหรับท่านที่ชอบกินขนมจีน แต่เคล็ดที่ไม่ลับสำหรับความอร่อยของหม้อนี้ คือ ไก่ ที่ใช้ ต้องเป็นไก่บ้านเท่านั้น เพราะไก่ฟาร์มเลี้ยงแบบประหยัดเวลานั้นจะไม่มีรสมีชาติเจ้าของสูตรท่านว่ามา