การรณรงค์เรื่องความมั่นคงทางอาหารอาจมีนิยามความหมายและวิธีปฏิบัติได้หลายแนวทางแตกต่างกันไป แต่แนวทางหนึ่งซึ่งลงทุนไม่มาก ใช้เวลาไม่นาน ทั้งกระทำได้ทันทีด้วยตนเอง ก็คือการเพิ่มพูน “ความรู้” เกี่ยวกับวัตถุดิบที่นำมาเป็นอาหาร เริ่มด้วยการรู้จักชื่อเสียงเรียงนาม สังเกตการมีอยู่ และรายละเอียดของรสชาติ การเก็บเกี่ยว ตลอดจนสรรพคุณที่มีต่อร่างกาย ทั้งสิ่งของและวัตถุดิบเหล่านี้ บางครั้งแฝงอยู่ตามมุมตลาดสด หรือแผงเล็กๆ ข้างถนน กระทั่งพื้นที่สาธารณะอย่างริมทางหลวงชนบทมาเนิ่นนานทุกเมื่อเชื่อวัน รอจนกระทั่งเราเข้าใจ รับรู้ ก็จะเริ่มสังเกตเห็นการมีอยู่ของมัน
“ผักยืนต้น” ก็เช่นเดียวกัน ความรู้เบื้องต้นในหนังสือเล่มเล็กๆ นี้อาจเปลี่ยนมุมมองที่เรามีต่อรสชาติและสูตรที่กำกับรสอาหารที่เรากินมาเนิ่นนาน อาจชักชวนให้เราครุ่นคิดถึงวิถีการเก็บหาอาหาร ตลอดจนการจัดการพื้นที่สาธารณะในทัศนะใหม่ ทั้งอาจสะกิดใจเราให้คำนึงต่อไปถึงตำแหน่งแห่งที่ของอาหารปลอดภัยในโลกสมัยใหม่ ที่นับวันประเด็นเรื่องอาหารจะยิ่งเป็นเรื่องแหลมคม เกี่ยวพันกับอิทธิพลและผลประโยชน์ของหลายฝ่าย
