Cook It Yourself

มื้อเย็น กับแม่

แชร์

67

67

สายๆ แม่ไปจ่ายตลาดกลับมา ฉันเห็นแม่หิ้วปลาหน้าตาคุ้นๆ

“แม่จะทำไรให้หนูกินอ่ะ”
แม่ไม่พูด เดินเนิบๆ ตามสปีดของคนวัย 70 กว่าๆ เข้าไปหลังบ้าน
เดินอ้อมไปตรงก็อกน้ำซึ่งมีโต๊ะเล็กๆ ให้แม่ใช้ล้างและเตรียมของทำอาหาร

ปลาตะเพียนนี่แม่” ฉันมองปาดๆ ปากถามใจนึกไปถึงเมนูปลาตะเพียนอร่อยๆ หลายอย่างตามความทรงจำที่เคยลิ้มรส
“แม่จะทำอะไร?” ฉันถามซ้ำ

“ไม่ใช่สักหน่อย ปลาตะโกก
คำตอบของแม่ทำฉันฉงนเพียงครู่ พลางนึกออกว่าปลาน้ำจืดรูปร่าง คล้ายๆ ตะเพียนแบบนี้มีอีกหลายสายพันธุ์ที่ผู้คนเรียกแตกต่างกันไป

ปลาตะโกก” แม่ยืนยันอีกทีขณะที่มือแม่เริ่มใช้มีดผ่าควักไส้ปลาออกมาล้าง
“ตัวมันยาวกว่าปลาตะเพียนหน่อย นี่เห็นไหม” แม่ว่าของแม่ไปเรื่อยๆ ฉันพยักหน้าหงึกหงัก เลิกสนใจแล้วว่าแม่จะทำอะไรให้กิน

ปลาสดขนาดนั้นทำอะไรให้กินก็อร่อยทั้งนั้น… ยิ่งฝีมือของแม่ด้วยแล้วละก็… ฮี่

takok2
takok3

ตกเย็นหนังจากที่ฉันพักจากงานมานั่งกึ่งนอนเล่นที่เก้าอี้ลูกระนาดตรงที่ชายคาบ้าน
ลมเย็นๆ พัดต้องผิวกาย ความรู้สึกเบื่อหน่าย อ่อนล้าจากงานที่ต้องเร่งทำกับอากาศที่ร้อนแผดกร้าวหายไปแล้ว ฉันผลอยหลับ

คงสักพักหนึ่ง ซึ่งไม่รู้นานเท่าไหร่แม่ลุกจากม้านั่งที่เอนหลังหลับไปก่อนหน้าฉันตื่นขึ้นมาแล้ว
แม่ขลุกอยู่ในครัว

ทั้งอาหารหมาและอาหารของคน 2 คน แม่ลูก แม่เป็นคนจัดเตรียมทำไว้
บางคราวแม่นั่งเตรียมกับข้าวของคนเป็น 2 – 3 ชั่วโมง
ลำพังแม่อยู่คนเดียว มักจะไม่ค่อยทำกินเองแล้ว เพราะต้องยุ่งเรื่องอาหารของหมาแมวอีกสารพัด


แต่ฉันก็ยังร้องขอยืนยันว่าแม่ฉันทำอาหารอะไรก็อร่อยและยังอยากกินจากมือแม่

“แม่รู้ไหม ตอนที่ต้องไปเรียนใหม่ๆ ออกจากบ้านไปกินอะไรก็ไม่อร่อยเหมือนกินที่บ้านเลย” ฉันว่าพลางตักกับข้าวที่แม่เตรียม ง่ายๆ กินกันมื้อเย็นที่เงียบเชียบแม่นิ่งฟังพร้อมตักกับข้าวของแม่เองกินในปากไม่ต่อความ

takok4

“กินข้าวเถอะ” แม่เรียกฉันตอน 2 ทุ่ม ตอนที่ฉันยังหมกมุ่นกับรายงานอาหารจานถั่วพื้นบ้านหน้าจอคอมพ์
แต่กระทั่งจนมีเสียงเรียกครั้ง ที่ 2 ของแม่ ฉันเพิ่งปิดหน้าจอเครื่องได้

เข้าไปในบ้าน ก็เห็นปลาต้มตะโกกของแม่ลอยเสนอหน้าในชามข้างจานยำมะเขือยาว และข้าวร้อนๆ ที่แม่ตักรอ
ฉันวิ่งกลับออกมาที่โต๊ะทำงาน เอากล้องมาถ่ายภาพ ปากก็ซักถามวิธีทำ

“ตำพริกไทย กับกระเทียม รากผักชี แล้วเอาไปต้มให้เดือด ใส่ปลา ใส่มะเขือเทศ”
ฉันใช้ช้อนตักชิมรสแล้วออกปากว่าด้วยคำติดปากของฉันที่พร่ำบอกแม่ทุกครั้งคราว

ลิ้นบอกรสว่า แม่คงลืมบอกว่าใส่กระเทียมดองด้วยนิดหน่อยอย่างแน่ใจ
“เมื่อเช้าชาวบ้านเอาปลามาขายตลาด เยอะเชียว ปลาตะโกกนี่โลแค่ 40 บาทเอง ตัวนี้ตัวเดียวนี่ 12 บาท”
แม่ว่าเศรษฐศาสตร์ตลาดสดของแม่ ให้ฟัง

บทสนทนาก็พาดพิงไปถึงน้องสาว

“มันยังรู้เวลากินปลาว่าปลาไหนอร่อย ปลาไหนสด หรือไม่สด”

ลิ้นที่ฉันกินปลาตะโกกคำนี้อยู่ บอกให้รู้ว่าทั้งไส้ ทั้งพุง ของมันไม่เหม็นมันคาวเหมือนปลาบ่อ

เนื้อของมันสดๆ ลักษณะของก้างก็แบบเดียวกันและเกล็ดของมันอร่อยไม่แพ้ปลาตะเพียน

เกล็ดปลาตะเพียนนับเป็นสุดยอดเกล็ดปลาน้ำจืดที่แม่และฉันชอบ ไม่ว่าจะต้ม หรือทอดกรอบ

แม่ไม่เคยขอดมันออกทิ้งเมื่อยามทำปลา

เรื่องโดย

ทีมกินเปลี่ยนโลก

ทีมงานที่ร่วมสร้างวิถีแห่งการกิน เพื่อการเปลี่ยนแปลงโลก เรากินทุกวัน เราเปลี่ยนโลกทุกวัน